33 வயதான ரம்யா, மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான சங்கம் (APD) நடத்தும் பள்ளியில் கன்னட மொழி ஆசிரியராக பணிபுரிகிறார். பிறவி குறைபாடு காரணமாக, அவர் சக்கர நாற்காலியில் வாழ வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளார். மாற்றுத்திறனாளிகள் பள்ளியில் படிக்கும் குழந்தைகளின் உணர்வுகளை அவரை விட வேறு யாரால் புரிந்து கொள்ள முடியும்?
ரம்யா ஆஸ்டியோஜெனெசிஸ் இம்பர்ஃபெக்டா (OI) என்ற அரிய மரபணு குறைபாட்டுடன் பிறந்தார். லாமியா வாழ இன்னும் சில மாதங்கள் மட்டுமே உள்ளன என்று மருத்துவர்கள் கூறியுள்ளனர். இருப்பினும், 30 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாகிவிட்டது. இந்தப் பயணத்தில் ரம்யா எத்தனை தடைகளையும் சிரமங்களையும் கடக்க வேண்டியிருக்கும் என்பதை நாம் கற்பனை செய்து பார்க்க முடியாது.
. இதில், பெங்களூர் கிராமத்தில் வளர்ந்த நாட்களில் இருந்து தான் கடந்து வந்த பாதையை பகிர்ந்து கொள்கிறார்.
“நான் இளமையாக இருந்தபோது மிகவும் கஷ்டப்பட்டேன். ‘பள்ளியில், என் நண்பர்களுடன் என்னால் விளையாட முடியாது,” என்று அவர் கூறுகிறார்.
நான் பள்ளிக்குச் செல்வது மிகவும் கடினமாக இருந்தது. ரம்யாவை சேர்க்க பள்ளிகள் எதுவும் ஒப்புக்கொள்ளவில்லை. தங்களைத் தனியாகக் கவனிப்பது கடினம் என்பதால், தங்களைக் கவனித்துக் கொள்ள மறுத்தவர்கள் பலர் இருந்தனர்.
ரம்யாவின் வீட்டுச் சூழலும் மோசமாக இருந்தது. ரம்யாவின் தாய் அங்கன்வாடி மையத்தில் குழந்தைகளுக்குப் பாடம் சொல்லிக் கொடுத்து வருமானம் ஈட்டி வந்தார். இந்நிலையில், ரம்யாவை அரசு தொடக்கப் பள்ளியில் படிக்க வைப்பதற்காக ரம்யாவின் தாயார் காரை ஏற்பாடு செய்தார்.
“பள்ளிப் படிப்பு முடிஞ்சதும் காலேஜ் போற நேரமாச்சு.அம்மா அவங்க வீட்டுக்கு பக்கத்துல இருக்கிற பப்ளிக் ஆர்ட்ஸ் காலேஜ்ல சேர்க்கணும்னு சொன்னாங்க.. சம்மதிக்கவில்லை, அம்மாவை அப்படியொரு நிலையில் பார்க்க முடியாது, படிக்கணும்னு ஆர்வம். இன்னொரு பக்கம், இங்கே சீட் கிடைக்காவிட்டாலும், வேறு ஊருக்குப் போய், தகுந்த இடத்தைத் தேடிக் கொள்ளலாம், வாய்ப்பு கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கையும் இருந்தது,” என்றாள் ரம்யா.
ரம்யாவுக்கு 17 வயதானபோது, தனது தாயுடன் பவளப்பாறை பகுதியில் உள்ள உறவினர் வீட்டுக்குச் சென்றார். எனவே அவர்கள் முர்பாகல் பகுதியில் உள்ள ஒரு பொது பல்கலைக்கழகத்தை தொடர்பு கொண்டனர்.
“ஆராய்ச்சியில் எனது ஆர்வத்தை அங்கிருந்த ஊழியர்கள் புரிந்துகொண்டனர். சக நாட்டு மக்களை நேசிப்பவர்களும் இருக்கிறார்கள் என்ற நம்பிக்கை பிறந்தது, ”என்று அவர் கூறுகிறார்.
ரம்யா கல்லூரியில் மூன்றாண்டுகள் படித்தபோது அவருக்குப் பல்வேறு ஆதரவுகள் கிடைத்தன. குறிப்புகள் எடுக்க எனக்கு உதவியது. பணியை முடிக்க உங்களுக்கு நேரம் வழங்கப்படும். ரம்யாவும் கிடைத்த வாய்ப்பை பயன்படுத்தி வெற்றிகரமாக பட்டம் பெற்றார். பின்னர் பெங்களூரு பல்கலைக்கழகத்தில் கடித மூலம் அரசியல் அறிவியலில் முதுகலைப் பட்டம் பெற்றார்.
முதுகலைப் பட்டம் பெற்ற பிறகு, ரம்யா போட்டித் தேர்வுகளை எழுத வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது.
“எனது சூழ்நிலையில் மற்றவர்களுக்கு உதவ விரும்பினேன்,” என்று ரம்யா கூறுகிறார், தேர்வு எழுதும் அனுபவம் ஊக்கமளிப்பதை விட குறைவாக இருந்தது.
லாமியா பெங்களூரில் உள்ள ஒரு புகழ்பெற்ற பொது பல்கலைக்கழகத்தில் சேர வேண்டியிருந்தது.[penci_related_posts dis_pview=”no” dis_pdate=”no” title=”Inline Related Posts” background=”” border=”” thumbright=”no” number=”4″ style=”list” align=”none” withids=”” displayby=”recent_posts” orderby=”rand”]
“தேர்வு அறை 3வது மாடியில் இருந்தது. லிப்ட் வசதி இல்லை. ஸ்பெஷல் ஏற்பாடு செய்ய முடியுமா என்று கேட்டேன். முடியாது என்றார்கள். என்னை 3வது மாடிக்கு கொண்டு வர அம்மா போராடினார்.
ரம்யாவும் சிவில் சர்வீஸ் தேர்வெழுதும் கனவை கைவிட்டார். இது எளிதாக இருக்காது என்பது புரிந்தது. என் அம்மா இன்னும் கஷ்டப்படுவதை நான் விரும்பவில்லை.
2017ல், முர்பாகலில் உள்ள சாரதா பல்கலைக்கழகத்தில் பிஎச்டி படிப்பில் சேர ரம்யா விண்ணப்பித்தார். இந்த வகுப்பறையில் கிடைத்த அனுபவம் மிகவும் உற்சாகமாக இருந்தது. நிகழ்ச்சியை முடித்ததும், ரம்யாவுக்கு மாற்றுத்திறனாளிகள் சங்கம் (APD) மூலம் பெங்களூரு லிங்கராஜபுரத்தில் உள்ள பள்ளியில் வேலை கிடைத்தது.
ரம்யா தற்போது பள்ளிக்கு அருகில் வாடகை வீட்டில் வசித்து வருகிறார். அவர் ஒரு சக்கர நாற்காலியில் பள்ளிக்கு பயணம் செய்கிறார். நான்காம் வகுப்பு முதல் ஏழாம் வகுப்பு வரையிலான மாணவர்களுக்கு கன்னடம் கற்பிக்கிறார்.
“நான் எனது வேலையை மிகவும் நேசிக்கிறேன். நான் சக்கர நாற்காலியில் இருக்கிறேன், அதனால் மாணவர்களை கையாள்வது எனக்கு கடினமாக இருக்கும். மொத்தத்தில், மாற்றுத்திறனாளி மாணவர்களுக்கு கற்பிப்பது ஒரு சிறந்த அனுபவமாக உள்ளது. இது எங்களை மிகவும் நெருக்கமாக்குகிறது. பள்ளி பொருத்தமான வசதிகளை வழங்குகிறது.
“மாற்றுத்திறனாளிகள் 5% இடஒதுக்கீடு உட்பட பல அரசு திட்டங்களிலிருந்து பயனடையலாம். அது வழங்கப்படும் என நம்புகிறேன்,” என்று அவர் கூறுகிறார்.
