ஆசிரியர் தினத்தை கொண்டாடுவது கல்விக்காக அர்ப்பணிப்புடன் இருக்கும் ஆசிரியர்களை மட்டும் கவுரவிப்பது அல்ல. தங்களின் தீவிர அர்ப்பணிப்பால் நம் வாழ்க்கையை வளப்படுத்தியவர்களைக் கௌரவிக்கும் நாள் இது.
அப்படிப்பட்ட ஒரு ஆசிரியைதான் கே.ஆர்.உஷாகுமாரி. கேரள மாநிலம், திருவனந்தபுரம் மாவட்டம், அகத்தியமலை உயிர்க்கோளக் காப்பகம், குன்னத்துமலையில், ‘அகஸ்தா ஏகா அத்யாபிகா வித்யாலயா’ நடத்தி வருகிறார். நாகரீக சமுதாயத்திலிருந்து வெகு தொலைவில் உள்ள பழங்குடியின கிராமத்தில் இந்தப் பள்ளி அமைந்துள்ளது. இங்கு, இவர் மட்டுமே ஆசிரியர், முதல்வர், உதவியாளர், சத்துணவு அமைப்பாளர்.
நான் உஷா குமாரியை தொடர்பு கொண்ட அன்று கனமழை காரணமாக பள்ளிக்கு செல்ல முடியவில்லை. பல முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன, ஆனால். வேறு வழியில்லாமல் வீட்டுக்குச் சென்றார். பள்ளிக்கு வருவதற்குள் பல்வேறு பிரச்னைகளை சந்திக்க வேண்டியுள்ளது. அவர் விளக்கும்போது,
“பள்ளிக்குச் செல்ல மூன்று சாலைகளில் பயணம் செய்கிறேன். முதலில் இரு சக்கர வாகனத்தில் 25 நிமிடங்கள் பயணிக்க வேண்டும். நீண்ட தூரம் செல்லக்கூடாது என்பதற்காக இந்த காரை சமீபத்தில் வாங்கினேன். கும்பிக்கால் கடவு ஆற்றில் உங்கள் காரை நிறுத்துங்கள். ஆற்றின் கரையோரங்களில், நீங்கள் படகைப் பயன்படுத்தி ஆற்றைக் கடக்கிறீர்கள், பலத்த காற்று வீசும்போது அடிக்கடி துடுப்பெடுக்க வேண்டும், படகு சவாரி முடிந்து, பள்ளியை அடையும் முன், குணத்துமாரா மலைகளில் நடந்து செல்கிறீர்கள். நாங்கள் நான்கு கிலோமீட்டர்கள் மலையேற வேண்டும். ” அவன் சொன்னான்.
உஷாகுமாரி இரண்டரை மணி நேரம் பள்ளிக்குச் செல்வதற்கும் வருவதற்கும் செலவிடுகிறார். மலையேற்றத்தில் நிலச்சரிவுகள், மண் சாலைகள் மற்றும் தொடர் மழை ஆகியவை அடங்கும். பலமுறை கீழே விழுந்தார். அவருக்கு ஆஸ்துமா பிரச்சனை உள்ளது. இருப்பினும், இந்த பிரச்சினைகள் எதுவும் அவரைத் தடுக்கவில்லை.
இயற்கை தடுக்கும் நாட்களில் தவிர பள்ளி வருகை தடைபடக் கூடாது என்பதில் உறுதியாக இருக்கிறார். பள்ளி நிர்வாகப் பணிகளில் மும்முரமாக இருக்கிறார்.
பாடப்புத்தகம் முதல் முகநூல் வரை: அரசுப் பள்ளி மாணவர்களுக்கு தனியார் ஆசிரியர் கிருஷ்ணாபே…
2002-ம் ஆண்டு முதல் இதேபோன்ற பயணத்தை மேற்கொண்டு வருகிறார். சமீபத்தில் இருசக்கர வாகனம் வாங்கியதைத் தவிர அவரது நிலையில் எந்த மாற்றமும் இல்லை.
“எனக்கு ஒவ்வொரு மாதமும் சம்பளம் கிடைக்கும். சில நேரங்களில் சில மாதங்களுக்கு ஒருமுறை வரும். வேறு கூடுதல் சலுகைகள் எதுவும் இல்லை,” என்று அவர் கூறினார்.
உஷாகுமாரியின் வாழ்க்கை நோக்கம் நல்ல காரியங்களை ஆதரிப்பதும் சமூக நலனுக்கு பங்களிப்பதும் ஆகும்.
“நான் 1984 இல் ஒரு சமூக சேவகியாகப் பணியாற்றத் தொடங்கினேன். இதில், மாநிலத்தின் எழுத்தறிவுத் திட்டத்தில், குறிப்பாக பழங்குடியின மக்களுக்குக் கல்வி அளிப்பதில் நான் பணியாற்றினேன்.”
நான் காவல்துறையில் சேர விரும்பினேன். பிஎஸ்சி தேர்விலும் தேர்ச்சி பெற்றேன். ஆனால் அதில் பங்கேற்க எனது குடும்பத்தினர் அனுமதிக்கவில்லை. விரைவில், அம்ப்ரி கிராம பஞ்சாயத்தின் பல்வேறு திட்டங்களுக்கு பங்களித்தேன்,” என்றார்.
பழங்குடியினர் நலனுக்காகப் பணியாற்றியபோது, அப்பகுதியின் நிலப்பரப்பு மோசமானதாலும், காட்டு யானைகளின் பயத்தாலும் பெற்றோர்கள் தங்கள் குழந்தைகளை பள்ளிக்கு அனுப்புவதில்லை என்பதை ஆராய்ச்சி மூலம் அறிந்துகொண்டார். பெற்றோரை சமாதானப்படுத்த பல்வேறு முயற்சிகளை மேற்கொண்டார். இறுதியாக, குழந்தைகள் பண்ணையில் தற்காலிகமாக நடத்தப்பட்ட வகுப்புகளுக்குச் செல்லத் தொடங்கினர்.
தயவு செய்து நீங்களும் படியுங்கள்
கோவையில் அரசுப் பள்ளி மாணவர்களுக்கு ஆங்கிலம் கற்பிக்கும் ஆசிரியர்…
நான்கு வருட தீவிர பிரச்சாரத்திற்கு பிறகு, கட்டிடத்தில் ஒரு பள்ளி நிறுவப்பட்டது. அகஸ்தா ஏகா அதியாபிகா வித்யாலயாவில் பழங்குடியினர் பகுதியை சேர்ந்த 15 குழந்தைகள் 1 முதல் 4ம் வகுப்பு வரை படித்து வருகின்றனர். இங்கு உஷா குமாரியும், மதிய உணவு திட்டத்தில் பணிபுரியும் மற்றொரு பெண்ணும் மட்டுமே பணிபுரிகின்றனர்.
“ஆசிரியராக எனது பணி நிறைவுற்றது, ஆனால் எனது பயணம் ஆபத்து நிறைந்தது. எனக்கு சம்பளத்தைத் தவிர வேறு எதுவும் கிடைக்கவில்லை. சில சமயங்களில் எனது சொந்தப் பணத்தைப் பயன்படுத்தி பள்ளியை நடத்துகிறேன். “அவர்கள் என் குழந்தைகள். கவனித்துக்கொள்வது எனது கடமை. அவர்களில், முழு குடியேற்றமும் என்னை நேசிக்கிறது,” என்று அவர் கூறினார்.
2003ல் பட்டம் பெற்ற முதல் மாணவிகள், தாங்கள் தேர்ந்தெடுத்த துறைகளில் சிறந்து விளங்குவதைக் கண்டு உஷாகுமாரி பெருமிதம் கொள்கிறார். இதுவரை 200க்கும் மேற்பட்ட மாணவர்களுக்கு பள்ளியில் பாடம் நடத்தியுள்ளார்.
